Wij hebben kittens !!!

 

 

Al zo lang ik mij kan herinneren ben ik dol geweest op dieren, en speciaal op katten. Als kleuter van vier al begon ik aan mijn ouders' hoofd te jengelen om een poesje en gelukkig kwam dat er ook, een pikzwarte met een wit befje. Daarna volgden nog drie andere katten elkaar op en ik ben dus letterlijk opgegroeid met een kat als vriendje en knuffeltje in huis. Later, zodra ik mijn kamerleven en de studietijd vaarwel had gezegd en mijn eigen 'huishouden' ging runnen, kwam er natuurlijk meteen weer een katje.

 

 

Jaren geleden al zag ik op een grote kattenshow voor het eerst een Noorse Boskat Jasper & Jolijnen meteen viel ik op zijn prachtige ‘looks’; ik nam mij voor om ooit eens zo’n mooie kat te bezitten. Maar, zoals het met veel mensen gaat: niet lang daarna kruisten twee schattige huis-, tuin- en keukenkatjes mijn pad, broertje en zusje uit hetzelfde nest. Ik ben er altijd van uitgegaan dat huiskatjes toch net zo lief en gezellig zouden zijn als raskatten en ik viel voor die twee kleine pluizebolletjes. Mijn Jasper en Jolijn waren ook echte schatjes en ik heb zo’n dikke twaalf jaar heel erg met en van ze genoten.

Toen eerst Jasper en zomer 2005 ook Jolijn overleed, was ik niet alleen erg verdrietig, maar mijn huis was plotseling ook heel erg leeg en thuiskomen was lang niet meer zo leuk als toen er nog een klein poezemeissie op me wachtte.

 

 

Omdat ik nu ‘mijn kans schoon zag’, besloot ik dat het er ditmaal toch echt van kon en moest komen: een echte Noorse Boskat, met stamboom en alles erop en eraan...! Na een eerste zoektocht op internet en lang wikken en wegen koos ik voor een crème katertje: de kleur vond ik fantastisch en katers zijn zo lief en Noorse katers worden bovendien zo lekker groot!

 

 

De eerste cattery waarmee ik via internet contact kreeg, had niet alleen een prachtig klein crème katertje, maar bleek ook hartelijk bereid om me alle nuttige en nodige informatie te geven over het ras, het karakter, de verzorging, de aandachtspunten, het voer enz. enz. enz. Nog steeds kan ik bij hen terecht met al mijn vragen en onduidelijkheden en dat is behalve heel fijn, ook een echte noodzaak als je je Noorse Boskat goed wilt verzorgen.

 

 

FlynnDe koop van dit schattige kleintje kon helaas door om-standigheden niet doorgaan, dus zette ik mijn zoektocht voort en uiteindelijk kwam dan een aantal weken later toch een crème Noorse Boskater bij mij wonen. Wat genoot ik van dit kleine menneke!  Flynn was de meest opgeruimde, gezellige, brutale, vrijerige, nieuwsgierige en lieve kat die ik ooit heb meegemaakt!

 

 

Maar plotseling bleek ik nu een probleem te hebben 'gecreëerd', want - wat ik tot dat moment niet wist: - één Boskat voelt zich in zijn eenzame eentje helemaal niet happy: mijn kleine Flynn vond mij heel aardig en wilde ook best wel met me kroelen, veel en vaak zelfs, maar zo’n haarloos tweebenig mens kan toch echt niet het gemis van een gezellig, harig en vierpotig huisgenootje vergoeden. Flynns humeur ging geleidelijk aan achteruit en hij begon echt een beetje te versomberen, dus was er grote rapheid geboden bij het vinden van een passend maatje voor hem.

 

Fee...

 

Al na korte tijd bofte ik en vond bij onze oosterburen in Duitsland een plaatje van een Bospoesje, dat bereid was meteen met me mee te reizen naar het Hollandse vlakke land!

 

 

Mijn prachtige ‘oosterse allochtoontje’ draagt de naam van een sprookjesprinses, Fealivrin, en is ook in alle opzichten een prinsesje: ze is bloedmooi (vind ik!), verschrikkelijk lief en schattig en een echte poezendame: ze verzorgt zichzelf tot in de puntjes en behoudt onder alle omstandigheden haar waardigheid en charme. Ze is echt de lady of the house! ☺

 

 

En ja, toen eenmaal dit schattige poezenvrouwtje in mijn huis rondwandelde, was het besluit om één keer de ervaring van een nestje te hebben snel gemaakt... Daarmee was het plan voor mijn cattery geboren en kon ik niet anders dan schoorvoetend erkennen, dat er maar één diagnose omtrent mijn toestand kon worden gesteld: besmetting met het 'Norenvirus'...!        

 

 

In januari 2006 liet ik dan ook mijn cattery te water - na (alweer)een diepgaand onderzoek naar een leuke en passende naam. En dat werd:

 

“Cattery Bragalund”.  

 

 

 

 

 

 

      voor de ‘huisregels’ van Cattery Bragalund klik HIER

 

 

 

 

 

 

top