Showtime Antwerpen

14 november 2010

_______________

 

 

Antwerpen – het was vroeg, guur en errug nat, onze reis naar het Vlaamse, maar ook deze keer waren we weer keurig op tijd op onze bestemming en na een half uurtje net zo keurig compleet geïnstalleerd. Let the show begin...!

 

De show was helemaal vol met ruim 600 katten. Opvallend was het aantal Brits Kortharen en Langharen, samen zo'n beetje 2/3 van het aantal inschrijvingen!

Verder zijn er op Belgische shows altijd nog wat bijzondere rassen, die bij ons in Nederland niet worden toegelaten, zoals de Savanna en de Don Sphynx (beide zijn niks voor mij, hoor, maar wel even apart om te bekijken).

 

't Was een gezellige dag, met enkele bekenden - van m'n eigen vereniging SpC zelfs  - maar ook met leuke buren, waarvan eentje met twee schatjes van jonge Ragdolls, zodat de lange dag eigenlijk is omgevlogen.

 

 

 

 

Bij de keuring deden mijn beide meissies, Flori en Rhoslyn, het keurig en daarmee was onze missie - voor allebei een internationaal puntje in de wacht slepen - geslaagd. Voor Flori betekent dit dat ze nu de titel Internationaal Kampioen mag voeren en dát pakt niemand haar meer af!

Hoewel dit nieuwsgierige meisje het verblijf in de showkooi en de belangstelling van de bezoekers wel best en boeiend vindt, is de eigenlijke keuring in de drukke keurruimte vol met mensen, katten, geuren en lawaai voor haar inmiddels geen echt pretje meer. Dus met dit mooie puntje mag Flori's showcarrière waardig worden afgesloten - ze heeft het prima gedaan!

 

Veel wonderlijker is dat Rhoslyn het inmiddels weer min of meer boeiend begint te vinden op show. Vooral het 'flaneren' op mijn arm in de wandelgangen van de expositieruimte bevalt haar: ze draagt haar koppie hoog, haar oren recht naar voren en wat lijkt ze dan opeens geweldig veel op haar moeder, die dit in haar jonge jaren ook zo leuk vond! De reacties van het publiek kwamen me dan ook heel bekend voor: veel glimlachjes en knuffels en complimentjes over haar ogen, haar koppie en haar prachtige vacht en kleur . Is mijn blonde grietje toch veel meer een kind van haar moeder dan zij in de dagelijkse wandelgang laat zien?! Helemaal leuk!

 

 

 

 

Voor het overige verliep deze showdag zonder veel vermeldenswaardige gebeurtenissen. 'Onze' Duitse keurmeester was eigenlijk maar oersaai en elke verbale reactie moest zo'n beetje 'uit haar getrokken worden'. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. De organisatie van de show was prima, vooral de BIS- en BOB-verkiezingen 's middags in de keurruimte verliepen als een goed geoliede machine en dat mag best even worden gezegd. En zo kwam het ook, dat deze grote show fantastisch op tijd, even na vijven al, helemaal klaar was. Punt voor de BCF!

 

En daarmee konden mijn beide mooie dametjes en ik tenslotte keurig op tijd huiswaarts, tevreden over een geslaagde dag!