|
Showtime Sliedrecht 24 februari 2008
|
|
Bij de inschrijving in sporthal De Lockhorst – leuke locatie trouwens – ging het allemaal wat minder voortvarend, maar na een lange tijd van wachten-in-de-rij, en van-het-ene-been-op-het-andere, was ik eindelijk aan de beurt en kon melden dat wij vandaag een belangrijke afwezige hadden: Fee! {En hoe dát komt, moet u maar snel – nee, even wachten, eerst dit verslag lezen natuurlijk – gaan nazoeken op de Nieuwspagina, alwaar u verder wordt verwezen…!}.
Fee’s afwezigheid bij deze show had trouwens wel wat gevolgen: er viel één showkooi minder in te richten en, wat veel erger was, mijn drie meiden voelden zich helemaal niet prettig zonder haar leidende en rustgevende invloed. Vooral Eline had het een poosje flink te kwaad en moest daar periodiek van hijgen, waarbij ze bleef proberen om dwars door het traliewerk heen bij mij te komen (of in ieder geval eruit!). Haar leed trok zelfs de aandacht van mijn showburen die gepast gingen meeleven met haar perikel. Maar toen ik met opzet even ‘weg’ ging (voor koffie) en hen vroeg om een klein oogje in het zeil te houden, werd mijn Lievelientje rustiger en berustte ze – letterlijk en figuurlijk – in haar lot. Van toen af ging het gelukkig beter met m’n meissie – het had niet veel langer moeten duren, want ik was al aan het overwegen om mijn boeltje weer te pakken en meteen met m’n poezentrio huiswaarts te keren. |
|
|
|
Het werd zomaar een leuke showdag, mede dankzij mijn gezellige buren (Brittenfokkers, trouwens) en dat was mij ditmaal, zonder het gezelschap van mijn vertrouwde vrienden, wel erg welkom!
Zoals gebruikelijk moest Flori weer de spits afbijten en zij deed dat, evenals bij de voorgaande shows, van een leien dakje. Haar Duitse keurmeester complimenteerde haar over haar excellente kopvorm en dito vacht, waarna hij me, even tussendoor, met een grijns verklapte dat hij zelf ‘Norweger’ fokte ☺! Zonder enige aarzeling besloot hij zijn keurrapport met een zwierige CAC! En zo wist ik dus halverwege de ochtend al, dat mijn kleine Phielix-deugniet met dit puntje in de tas vandaag haar Kampioenstitel had bemachtigd! Dat was, voorwaar, geen slecht begin!
Pas in de tweede helft van de middag waren mijn beide andere meissies aan de beurt, vlak na elkaar zowaar, en bij een vrouwelijke, eveneens Duitse, keurmeester. Rhoslyn werd door haar geprezen om haar prachtige vachtkwaliteit, haar mooie ogen en haar excellente lichaamsbouw (en wat is dat leuk om te horen over je eigen ‘baby’!). Haar keurrapport werd afgerond met de opmerking: “Liebe Dame” en een CAC. Zo, dat ging ook al zo gemakkelijk! |
|
|
|
Bij Eline bleef de keurmeester echter zwijgen en omdat ik niet zo gehaaid ben in het op-z'n-kop-Duits-lezen, vond ik het erg spannend hoe het oordeel over haar zou uitpakken… Maar ook dit rapport werd besloten met een CAC!! {En na afloop, thuis, las ik bij de Opmerkingen nog: “Liebe Maus” ☺!}
’t Was al met al nu toch echt al weer een geslaagde showdag: wat kan een mens zich nog meer wensen dan met 3 CAC’s voor 3 katten huiswaarts te kunnen gaan?
Een klein half uurtje na de laatste keuring echter werd ik uitgenodigd om met Eline, jawel!, terug te komen bij de keurmeester. Half en half hield ik alvast maar weer rekening met een administratieve verwisseling, maar in de keurruimte bleek Eline wel degelijk ‘in een rijtje’ te moeten gaan staan! Lievelientje moest het opnemen tegen een zwart-witpoesje van Diny van Driel (Amor’s Acker), een goede bekende dus. Maar toen ik even later een blik kon werpen op de derde-en-laatste mededinger, was het me al meteen duidelijk dat deze prachtige volwassen poes het glansrijk van onze jonge meiden zou winnen – ze was een schoonheid! Om het ‘af te leggen’ tegen zo’n beauty vond ik niet meer dan logisch en voor mijn Eline bepaald geen schande! |
|
|
|
Maar… nou wist ik wel wíé er gewonnen had, alleen nog niet wát…!? … Enige tijd later werd dat duidelijk: de mooie poes kreeg een Best in Show (Noorse Boskat, open poezen), maar … dat betekende dus, dat Eline een nominatie voor Best in Show had! Dat was nog eens een fantastisch en plezierig feit!!! Onze toch al geslaagde showdag kreeg dus aan het einde nog een extra glanzend randje!
Moe, voldaan en als een kind zo trots en blij zat ik ’s avonds, met mijn benen op een andere stoel, de keurrapporten van mijn meissies te lezen en belde vervolgens met spoed Diana, Eline’s fokker, om haar het geweldige nieuws van Eline’s nominatie te melden – want natuurlijk gaat bij zo’n nieuwtje haar fokkershart gloeien van trots! We waren er allevier bekaf van, mijn meiden en ik, van deze show, maar ditmaal hadden we nu eens een kattenvereniging bezocht die een trofee uitreikte voor de katten zelf: aan iedere oorkonde hing een reuzenbontmuis met een verleidelijk lange bontstaart en een verlokkende geur – mijn meissies vonden hun prijs helemaal top! |
|
|
